Smile, and the world will smile back at you!
Door: Arianne
Blijf op de hoogte en volg Arianne
01 December 2011 | Oeganda, Kyotera
Het zwarte koppie, de schuchterige blik, de grote ogen…ik glimlach...het ijs is gebroken, een grote rij witte glimmers komt te voorschijn en we hebben contact! Zo bang als een kind voor een mzungu (blanke) kan zijn, zo snel is dat weer voorbij. Ondanks dat ik al een aantal woorden Ugandees spreek, blijft de taalbarrière lastig maar met een glimlach valt alles op te lossen, meer heb je niet nodig. Een lach zegt meer dan 1000 woorden is hier dan ook geheel van toepassing.
Dat zelfs de glimlach tot diep in de krottenwijken is te vinden heb ik al 2 keer mogen ervaren, wat een enorme belevenis was. Al moest ik wel even 3 keer slikken toen ik de omgeving zag waar’k een week moest leven. Ik kreeg een kamer met een bed, een jerrycan met regenwater en een kom om me mee te wassen. Het antwoord op de vraag waar de wc was kregen we 250 meter verderop waar een gezamenlijk gebouw stond, je 200 shilling moest betalen, net genoeg wc papier kreeg om je neus mee te snuiten en weer een jerrycan om het gezamenlijke gat in de grond mee schoon te spoelen. En oja, van 12 tot 7 was het gebouw gesloten dus als je dan moest, moest je op de stinkende vuilnisbelt!!! Hoe in vredesnaam had ik het ook alweer verzonnen om hierheen te komen?!
Maar zelfs als het regenwater op is, je jezelf niet kan wassen, geheel geobstipeerd bent uit angst voor de latrine, je erachter kwam dat je elke ochtend thee krijgt met water uit Lake Victoria (vol Bilharzia/parasitaire infectie)en met het besef dat ik in Nederland héél veel testen(malaria, cholera, tbc, bilharzia) ga doen, keer ik alsnog met een ongelofelijk voldaan gevoel richting huis. De lach van een kind als je ze een ballon geeft, of de vrouw die hoort dat ze geen HIV heeft, een biljart spelletje waar 30 afrikanen zich mee bemoeien…Het zijn de extraatjes in het leven!
Bij thuiskomst besef je wat een luxe een gewone privé toilet, de weinige stroom die we hebben en een ijskoude douche dan toch is vergeleken met de situatie waar die mensen in leven. Het is maar goed dat deze mensen soms niet beseffen wat er aan de andere kant van de wereld allemaal nog te bieden is…
Op de boda diep de bergen in of met de boot over het lake naar een afgelegen eiland waar de mensen zelfs vanuit Tanzania naartoe komen om zich op hiv te laten testen, voorlichtingen, condooms en counseling krijgen…Het is zo bizar om dit allemaal in real life mee te maken. Als ik dan op de terugweg zit, om me heen kijk naar het onbeschrijfelijk mooie groene land, de vrolijke zwaaiende mensen en de zon boven me hoofd, besef ik hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen te zijn opgegroeid in zo’n goed ontwikkeld land met tig aan mogelijkheden en de wereld aan m’n voeten…
Ik maak hier zoveel mooie en intensieve dingen mee dat ik haast niet weet hoe ik ze voor jullie moet beschrijven…zit soms te zoeken naar woorden, stuiterend van de excitement, ene moment lachend, volgende moment met de ogen vol tranen…
Dan weer op een jeep op zoek naar de big five, vol enthousiasme, uit me dak gaan’t bij het zien van een leeuw of een olifant en een dag later deel ik mijn banaan met de kinderen in de krottenwijken die op blote voeten en kleren vol gaten lopen en waar ¼ van het dorp HIV heeft…de keiharde realiteit slaat dan wel even in…Het leven is hier zoveel intenser…
Het is bijzonder om te zien hoe snel je je aanpast en meegaat in alles wat je in eerste instantie vreemd en raar vind. Ik ben gelukkig gezond, ondertussen gewend aan het voedsel, de koude douche, het primitieve leven, vind het niet erg om de latrine met het hele dorp te delen of een week niet te douchen en in dezelfde kleren te lopen…Het blijft één groot avontuur! En dat met nog 2 maanden voor de boeg…
Ik kijk er naar uit!
We keep in touch!
With love,
Arianne
Life is always beautiful when you learn to appreciate the things you have!
Dat zelfs de glimlach tot diep in de krottenwijken is te vinden heb ik al 2 keer mogen ervaren, wat een enorme belevenis was. Al moest ik wel even 3 keer slikken toen ik de omgeving zag waar’k een week moest leven. Ik kreeg een kamer met een bed, een jerrycan met regenwater en een kom om me mee te wassen. Het antwoord op de vraag waar de wc was kregen we 250 meter verderop waar een gezamenlijk gebouw stond, je 200 shilling moest betalen, net genoeg wc papier kreeg om je neus mee te snuiten en weer een jerrycan om het gezamenlijke gat in de grond mee schoon te spoelen. En oja, van 12 tot 7 was het gebouw gesloten dus als je dan moest, moest je op de stinkende vuilnisbelt!!! Hoe in vredesnaam had ik het ook alweer verzonnen om hierheen te komen?!
Maar zelfs als het regenwater op is, je jezelf niet kan wassen, geheel geobstipeerd bent uit angst voor de latrine, je erachter kwam dat je elke ochtend thee krijgt met water uit Lake Victoria (vol Bilharzia/parasitaire infectie)en met het besef dat ik in Nederland héél veel testen(malaria, cholera, tbc, bilharzia) ga doen, keer ik alsnog met een ongelofelijk voldaan gevoel richting huis. De lach van een kind als je ze een ballon geeft, of de vrouw die hoort dat ze geen HIV heeft, een biljart spelletje waar 30 afrikanen zich mee bemoeien…Het zijn de extraatjes in het leven!
Bij thuiskomst besef je wat een luxe een gewone privé toilet, de weinige stroom die we hebben en een ijskoude douche dan toch is vergeleken met de situatie waar die mensen in leven. Het is maar goed dat deze mensen soms niet beseffen wat er aan de andere kant van de wereld allemaal nog te bieden is…
Op de boda diep de bergen in of met de boot over het lake naar een afgelegen eiland waar de mensen zelfs vanuit Tanzania naartoe komen om zich op hiv te laten testen, voorlichtingen, condooms en counseling krijgen…Het is zo bizar om dit allemaal in real life mee te maken. Als ik dan op de terugweg zit, om me heen kijk naar het onbeschrijfelijk mooie groene land, de vrolijke zwaaiende mensen en de zon boven me hoofd, besef ik hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen te zijn opgegroeid in zo’n goed ontwikkeld land met tig aan mogelijkheden en de wereld aan m’n voeten…
Ik maak hier zoveel mooie en intensieve dingen mee dat ik haast niet weet hoe ik ze voor jullie moet beschrijven…zit soms te zoeken naar woorden, stuiterend van de excitement, ene moment lachend, volgende moment met de ogen vol tranen…
Dan weer op een jeep op zoek naar de big five, vol enthousiasme, uit me dak gaan’t bij het zien van een leeuw of een olifant en een dag later deel ik mijn banaan met de kinderen in de krottenwijken die op blote voeten en kleren vol gaten lopen en waar ¼ van het dorp HIV heeft…de keiharde realiteit slaat dan wel even in…Het leven is hier zoveel intenser…
Het is bijzonder om te zien hoe snel je je aanpast en meegaat in alles wat je in eerste instantie vreemd en raar vind. Ik ben gelukkig gezond, ondertussen gewend aan het voedsel, de koude douche, het primitieve leven, vind het niet erg om de latrine met het hele dorp te delen of een week niet te douchen en in dezelfde kleren te lopen…Het blijft één groot avontuur! En dat met nog 2 maanden voor de boeg…
Ik kijk er naar uit!
We keep in touch!
With love,
Arianne
Life is always beautiful when you learn to appreciate the things you have!
-
01 December 2011 - 21:08
Sharon:
Arianne! Wat geweldig wat je allemaal mee maakt. Het leven is daar intenser zeg je, dat kan ik me helemaal voorstellen! Geniet ervan zolang dat kan!! X Sharon -
01 December 2011 - 21:11
Marriet:
Leuk!!! en het regent hier, dus een beter tijdstip had je niet kunnen bedenken door mij te verblijden met een blog.. haha sorry, mijn taalgebruik is een beetje in rijmstijl.. maar dat krijg je met al dat sinterklaas gedoe;) ik kruip zo mn bed in en ga dan genieten van je verhaal! nu eerst nog even de regen in met de dogs:S
Abrazo:) -
01 December 2011 - 21:20
Pa Kattenberg:
Dag Ari,
Fijn dat we weer een levensteken van je horen. Geweldige tegenstellingen, zoals je schrijft maar tevens ook gelukkig zijn met hele bazale dingen. Ik hoop dat je daar van kunt genieten en tevens beseffen dat onze luxe zo decadent afsteekt tegen de armoe van jouw omgeving. Het gaat hier allemaal goed. t'is winter met een herfsttint.
We gaan volgende week naar Curacao, mama zal nog een mail schrijven.
Tante Hennie en Oom Henk komen bij ons logeren. Geniet van je stage en hopelijk ben je voor menigeen een zonnenstraal in het grauwe bestaan van de mensen om je heen. Veel sterkte en gauw tot horens
Pa
-
02 December 2011 - 08:30
Mariëlle:
Aaa, weer een levensteken van je! Wat fijn!! Ik ben blij dat het goed met je gaat en dat je daar wat kunt betekenen voor de mensen (niet anders dan verwacht). Echt super! Pas goed op jezelf hè?!
Veel liefs -
02 December 2011 - 11:25
Diana:
Super om te horen dat je zo geniet:D
Enjoy! Ik weet zeker dat jij een zonnestraal zult zijn voor de mensen die het moeilijk hebben daar!
Take care!
Liefs,
Diana
-
03 December 2011 - 14:07
Tante Henny:
Hallo lieve Arianne wat heerlijk om weer een levensteken van je te krijgen wat een enorme tegenstellingen in Life ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om dit te verwoorden wat je ziet en ruikt en ondergaat gelukkig ben je gezond blijf het ook ! Let wel goed op met al die parasieten m.n ook bilharzia dat kan een gevaarlijke zijn !!geniet van dit avontuur het is geweldig dat je dit meemaakt daardoor waardeer je des temeer waar je zelf vandaan komt en al de voordelen we beseffen het vaak niet eens totdat ....wist je al dat we dit jaar geen Sinterklaas vieren aan de Beukenweg je pa en ma en Anne Marie en Sarah vertrekken de 7e dec dus het was te druk heel begrijpelijk maar volgend jaar D.V. dan wel weer hoor met een Surprise !!!we gaan een aantal dagen aan de Beukenweg logeren lijkt ons erg gezellig .Nu lieve Schat het ga je goed een big hug van je oom en tante en ''we keep in touch!''
Wat zijn de BIG 5 mooi he ben je al echt op safarie geweest ?Uganda is bij uitstek een land daarvoor.
Liefs oom Henk en tante Henny. -
05 December 2011 - 20:47
Evelien:
Ha meis,
Fijn dat je het zo naar je zin hebt! Hier gaat ook alles goed. (ik groei tonnetje rond) Je vriendin neemt mijn klas over.. Dus het is erdoor;-) Liefs van ons 'vieren'. -
09 December 2011 - 12:13
Femke:
Arian!
Dappere tijger! Wat een belevenissen zeg!! Wat lijkt het me onbeschrijfelijk mooi maar tegelijkertijd ook ontzettend zwaar!
Geniet er in ieder geval van en ik wacht weer vol smart op je volgende blog ;-)!
Liefs Fem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
